dokter Bibber

Vandaag met Marielle naar het ziekenhuis geweest voor de controle van haar schildklier. Er zijn in Chiang Mai goede medische voorzieningen, maar het gaat allemaal wat anders dan in Nederland. En dat maakt het nu zo leuk. In Nederland is (lijkt) het allemaal strak georganiseerd en schoon, hier is het een chaotisch wereldje in zichzelf waar je je ogen uitkijkt. Omdat we inmiddels al een paar jaar meedraaien hier, hebben we geleerd dat het overheidsziekenhuis kwalitatief net zo goed is, alleen half zo goedkoop als de particuliere buurman. Je moet alleen even door de buitenkant heen prikken. Het krioelt er van de mensen en tijdens het spitsuur (tussen 8 en 9 uur 's ochtends: alle doktors vertellen hun patiënten namelijk dat ze er om 8.30 moeten zijn en zodra iedereen binnen is gaat de doktor z'n dag plannen) moet je rekenen op zo'n 200 mensen die staan te wachten op een plekje in een van de 6 beschikbare liften die ze naar een van de 15 verdiepingen brengen. Vanochtend stonden we met z'n 24-en in de lift, maar toen nummer 25 de lift binnen stapte ging toch eindelijk het 'te vol' belletje af. Het grappige is dat ik minstens anderhalve kop groter ben dan alle anderen. Ik voelde me erg verleid om iets 'ondeugends' te doen maar Marielle's blik weerhield me.
O, ja: het doktersbezoek. Na ruim 2,5 uur wachten mochten we met de doktor praten: "alles goed, verdubbeling van medicatie, in 4 weken terugkomen, tot ziens." Het duurde niet langer dan 5 minuten.

cowboy Simcha

Op Simcha z'n school had zijn klas een 'country fair' georganiseerd. Ze hadden allerlei artistieke dingen gemaakt die de ouders dan konden kopen. Uiteraard waren er ook spelletjes en genoeg te eten.
Er moet ook gedanst worden en dat vond ik persoonlijk nog wel het leukste om te zien. Een Hollandsche knul die samen met een Koreaans meisje een Amerikaanse 'cowboy dans' aan het doen is.
Op mijn Hyves account kun je er een kort filmpje van zien.

slangendoders

Op de foto lijkt het alsof Simcha en Ava de helden waren, maar in werkelijkheid waren het Marielle en ik die de slang die onze tuin kwam bezoeken van de kop ontdeden.

vieze voeten en een zere keel

Het zal voor jullie momenteel wat moeilijk voor te stellen zijn, maar hier lopen we bijna het hele jaar op blote voeten. Logischerwijs zien je voeten er aan het einde van een dag niet zo fris meer uit. Tijdens de maanden februari, maart en april branden boeren in de gebieden rondom Chiang Mai hun velden af met als gevolg zware luchtvervuiling in Chiang Mai. De stad ligt in een dal en alle rook blijft hangen.
Het maakt niet uit hoe vaak je de vloer dweilt of de tafel afneemt, er ligt zo weer een dun laagje as. Je voeten zien dan ook pikzwart.
Het lijkt soms wel of het mistig is, maar het is de vervuilde lucht waardoor we de bergen niet meer kunnen zien. Veel mensen hebben een zere keel, verstopte neus en ademhalingsproblemen. Sport activiteiten op school worden regelmatig afgelast. We zijn dankbaar voor de fikse regenbui die God eind vorige week naar ons toe stuurde. Dat heeft de boel weer wat opgeklaard.

warm genoeg?

Het koude seizoen is nu zo'n beetje afgelopen en we zijn vandaag weer voor het eerst naar het zwembad geweest.
Het was al een dag of drie achter elkaar 35+ graden, dus we durfde het wel aan. Het was even fris om door te komen maar daarna toch wel lekker.
We zijn inmiddels al zo gewent aan de warmte dat we niet gaan zwemmen als het onder de dertig graden is. Dan is het te koud voor ons doen.

kreperen

Dat is wat we kamperen vroeger noemde: "kreperen". Als je het hele jaar door je wel georganiseerde leventje leeft, is het leuk (dat vonden wij tenminste) om 2 weken per jaar te tobben.
Half staand in een tent aan en uit kleden, douchen met koud water en koken op 1 pitje; het geeft je het gevoel dat je leeft. Kamperen hier in Thailand is niet zo populair als in Europa, maar zeker hier in het noorden zijn er aardig wat mensen die dit regelmatig doen. In de afgelopen 6 jaar was kamperen iets waar we absoluut geen zin in hadden. Voor ons gevoel bestond het grootste deel van ons dagelijks leven uit tobben (ik stel me een beetje aan voor het dramatische effect) en als de kinderen dan terug bij hun ouders waren, wilde we vooral gemak en comfort. Een beetje lange introductie om te komen tot wat ik eigenlijk wilde zeggen: Simcha en ik zijn afgelopen weekend wezen kamperen met de padvinders en het is ons goed bevallen. We zitten er aan te denken om het in de April vakantie eens te gaan proberen. Je hebt hier vlakbij de hoogste berg van Thailand (deel van de Himalaya) en daar is het zo'n 10 graden koeler dan hier in het dal . En dat is best wel fijn als het hier 40+ graden is.

klimmen, klauteren en slangen

Vandaag waren de scholen dicht ivm een Thaise nationale feestdag: Makha Bucha day. Op deze dag vieren de thai de onderwijzingen van Boeddha.
Het leek ons wel een geschikte dag om een van de bergen rondom Chiang Mai op te gaan en de schoonheid van G'ds natuur te vieren. We vonden een mooi plekje waar we konden klimmen en klauteren. De meeste mensen gaan naar de plekjes waar alle anderen ook al heengaan en we zouden geen Nederlanders zijn als we het lekker zelf wilde uitzoeken. Gevolg is wel dat je soms andere 'dingen' tegenkomt. Slangen zijn van nature schuw en houden niet van herrie. Daarom kom je ze ook niet tegen op die plekken waar veel mensen zijn. En....dat is waarschijnlijk ook de reden dat de meeste mensen naar die plekken gaan: omdat het veilig is. Maar goed, ons Nederlands kolonisten bloed kruipt waar het niet gaan kan. En deze slang was banger voor onze zingende Ava dan wij voor hem.