lege bierflessen op kerstavond

Onze kerstavond (ik ben een beetje vergeten hoe ze deze avond in Nederland noemen, maar ik bedoel de 24e) was een beetje anders dan we hadden gepland. Nu gebeuren soortgelijke situaties wel vaker bij ons, dus op zichzelf is het niet echt vertel waardig. De dag zelf was lekker relaxed geweest. Aan het einde van de middag zouden we nog 'even' bustickets gaan kopen; Ava heeft een nieuw paspoort nodig en daarvoor moeten we naar Bangkok. Het plan was om daarna wat boodschappen te doen en gezellig thuis te eten. Bij het busstation liep het allemaal wat anders. Het was erg druk en op de dag dat wij wilden reizen waren alle bussen helemaal vol. En op de dagen ervoor en erna ook. Veel Thai reizen tussen Bangkok en Chiang Mai rond oud en nieuw. Ik had beter moeten weten. Na veel gepuzzel met de mevrouw achter de balie en tientallen Thaise ogen die in mijn rug priemde omdat die rare buitenlander er zo lang over deed, gekozen voor een datum begin Januari. Inmiddels was het al zo laat geworden dat er geen tijd meer was voor het originele plan. De boodschappen moesten maar tot morgen wachten; op 1e kerstdag is hier alles gewoon open. We horen al twee weken lang overal jingle bells muziek, maar verder is het business as usual. Het was inmiddels Ava d'r bedtijd en de kinderen kregen honger. Bij een supermarkt hebben we wat broodjes gekocht en een paar Thaise worstjes. Terwijl we naar huis reden heeft Marielle die klaargemaakt en voilà: een sfeervol kerstdiner. Het klinkt raar maar het was 'sfeervol': dankbaar voor ons gezin, dankbaar dat Gods liefde niet gebonden is aan plaats en tijd en dankbaar dat we te eten hebben terwijl zovelen dat niet hebben. Het 'sfeervolle' gevoel stopte echter abrupt toen ik me halverwege de rit naar huis realiseerde dat ik met mijn suffe hoofd de verkeerde bustickets had gekocht. Doordat we de datum hadden verschoven zou Ava haar paspoort nu niet op tijd klaar zijn om naar immigratie te gaan om daar haar visum over te laten zetten naar haar nieuwe paspoort. Met als gevolg dat Ava dan illegaal in Thailand zou zijn.
Wat nu? Eerst de kinderen naar huis en naar bed. Daarna ben ik toch maar weer terug gegaan naar het busstation. Ze wilden me 75% van de tickets terugbetalen, maar ze hadden nu niet genoeg contant geld dus of ik morgen terug wilde komen. Op het busstation (tal van busbedrijfjes verkopen daar hun tickets. Ik zal er vandaag een foto van maken) ben ik vervolgens gaan zoeken naar een busbedrijf dat nog wel plek had. En zowaar, ik vond een bus die plek had op zondag avond (2e kerstdag). Het is een rit van 10 uur en we komen dan half zeven 's ochtends in Bangkok aan. De terugweg was wat lastiger en de enige optie was een bus die om 3 uur 's nachts in Chiang Mai aan gaat komen. Maar goed, alles beter dan een illegale dochter in huis. Onze kerstavond was inmiddels voorbij. Eindelijk thuisgekomen had ik toch nog wel trek en heb ik mijn diner afgemaakt met een bakje cornflakes. Dit hele verhaal om aan te geven dat Gods vrede altijd 'beschikbaar' is, ongeacht de omstandigheden. De "vrede op aarde" is er voor de "mensen op aarde". Op weg naar huis zag ik een groepje Thaise mannen en vrouwen op een muurtje zitten. Om hen heen lag een groeiende berg van lege bierflessen. Ze waren ook op zoek naar vrede; een tijdelijke verlossing van de hopeloosheid van hun bestaan. Wie wijst hen de weg?

sponsor acties

Een Japanse pianiste wilde de school helpen. De school organiseerde een klassiek concert waar ze voor een paar honderd mensen speelde. De opbrengst was uiteraard voor de nieuwe school. 

De presentatie werd gedaan in het Engels, Thais, Koreans en Japans

alle kinderen kregen een spaarblik mee naar huis waar ze in een paar weken tijd ....

.... een hele stapel kleingeld mee bij elkaar hebben gebracht. 

bidden over nieuw land voor de school

Vorige week zijn we als bestuur naar het stuk land geweest dat de school heeft gekocht voor het nieuwe school complex. Het is ongeveer 2,5 keer zo groot als wat we nu hebben.  

Zeker hier in Thailand weet je nooit wat de geestelijke geschiedenis is van een stuk land. Het land geestelijk 'claimen' is dan ook zeker geen overbodige luxe. Het moet in de geestelijke wereld duidelijk zijn wie er 'zeggenschap' heeft over dit land.  

De project leider legt uit waar de grenzen van het land zijn.

Ik probeer om een slimme vraag te stellen, maar of het ook gelukt is ....

vindingrijk

Een van de vele dingen die ik leuk vind aan Thaise mensen is dat ze hebben de gave om met bijna niks, iets te creëren. Van de week was ik bezig om onze tuin een beetje op te knappen. D'r was niks; harde kleigrond en wat onkruid hier en daar. Aan de zijkant van ons huis hebben we een waterpijp die uit de muur komt en in de grond verdwijnt. Deze pijp lekt een beetje en elke paar seconden druppelt er wat water op de grond. Marielle d'r vriendin had wat kleine plantjes geplant onder deze lekkende waterpijp en langzamerhand begon het er steeds groener en gezelliger uit te zien. Waar ik me druk maakte over het lek en het zo snel mogelijk gemaakt wil hebben, accepteerde deze vrouw het gegeven en gebruikte het in haar voordeel.

roze prinses

Sommige mensen hebben een natuurlijke 'swing'; als ze muziek horen gaat hun lichaam bewegen. Ik heb dat niet. Behalve dat ik te houterig ben, beweegt mijn lijf nog vijf minuten na nadat ik ben gestopt. Daarom vindt ik het des te leuker om te zien hoe zowel Ava als Simcha een goed gevoel voor ritme en bewegen hebben. De foto's zijn van de vaderdag viering bij Ava op school. In Thailand wordt vaderdag gevierd op 5 december, de verjaardag van de koning. Hij wordt gezien als de vader van het Thaise volk.

oefenen

Ze deed alles heel precies en kende alle bewegingen en liedjes uit haar hoofd. 

Het liedje en de dans gingen over dat papa hun held was.
Zelfs een 'bink' (ahum) als ik houd het dan niet meer droog. 

Opa Bert en oma Elly waren er ook. 

Een Indische dans

De held (op sokken) en zijn prinsesje

trotse vader

Een paar weken geleden heeft Simcha meegedaan aan een zwemtoernooi. Hij had veel geoefend na schooltijd en was er klaar voor. We waren 's ochtends vroeg samen op de brommer naar de school gereden waar het toernooi zou worden gehouden. De school was in de bergen. Het was erg vroeg en takkejantjeskoud. Simcha was erg nerveus. Tijdens de opwarming kwam hij huilend naar me toe. Pijn in z'n buik, misselijk en weet ik al niet meer. Ik moest alle zeilen bijzetten om hem ervan te overtuigen dat hij toch moest gaan zwemmen, dat het allemaal goed zou komen, enz.enz. Uiteindelijk heeft hij aan alles meegedaan. Hij zwom lang niet zo goed als normaal, maar de belangrijkste les van die dag was dat je moet doorzetten als het moeilijk is. Ik was trots op hem en vertelde hem dat hij mijn nummer 1 was. Op de terugweg zijn we gestopt voor een ijsje om dat te vieren.

Laatste instructies worden door mama Marielle  toegeroepen 

"Wat doen we jongens? Rijst of frietjes?"
Stomme vraag pa!

Ava zou Ava niet zijn als ze wilde doen wat haar grote broer doet. Ze zou zo in het het water zijn gesprongen, vergetend dat ze helemaal niet kan zwemmen. 

Bibberend van de kou en stik nerveus

God onder de douche

Twee recente Ava acties:

Ava wilde bidden voor het eten:
"Lieve God, wil je mij in een zeemeermin veranderen? Met een roze staart. Amen."

En met een stalen gezicht begon ze met eten. Het leuke vond ik dan wel weer dat ze niet klaagde toen ze de volgende ochtend gewoon weer als Ava het mensje wakker werd.

Ava onder de douche:
Terwijl ze met de douchekop haar borstkas besproeit zegt ze: "Zo, even God wassen"
(God woont in haar hartje)

levend

Hoi daar,
18 oktober was de laatste keer dat ik iets op mijn blog heb geplaatst. Wat een schande. "Hoe ga ik ze uitleggen dat ik heel veel redenen kan bedenken waarom het er niet van is gekomen, wetende dat er eigenlijk geen goed excuus is?" Ik heb besloten om net te doen of er niks aan de hand is. Dat doen mijn kinderen ook altijd en volgens mij komen ze er heel vaak mee weg.
De foto's zijn van een familie uitje (van alweer een tijdje terug ;-0). We waren druk met de voorbereidingen voor de verhuizing en Marielle was het even helemaal zat. Soms is het heerlijk om van een probleem weg te lopen, of in dit geval te rijden. Op twee brommers zijn we de berg opgereden totdat we een mooi resort tegenkwamen. Daar hebben we een beetje rond gestruind. Het was een 'heerlijk, wat hebben we het toch goed met z'n viertjes' moment.