kramp

Vandaag mocht ik, als bestuursvoorzitter van de school, 60+ diploma's ondertekenen. Nu heb ik aardig wat ervaring opgedaan met het zetten van handtekeningen tijdens mijn vorige 'carrière' als pennelikker (dit is uiteraard niet de fraaiste beschrijving van mijn politie loopbaan, maar wel redelijk accuraat. Het project "meer blauw op straat" was er niet voor niks. Als ze niet op straat zijn, waar zijn ze dan? Juist, bezig met het schrijven van veel te lange processen-verbaal. Ik raak een beetje van mijn onderwerp af geloof ik).

Maar goed, uit ervaring weet ik dus dat ongeveer eens in de honderd keer mijn hand een 'black out' krijgt tijdens het zetten van mijn handtekening. Het ding weet dan gewoon niet meer hoe verder te gaan en het resultaat is iets wat lijkt op een handtekening van een vijf-jarige. Ik was er een beetje bang voor dat dit nu ook zou gebeuren. Je weet tenslotte nooit wanneer dit gebeurt en hoever je al bent in je serie van 100. Het feit dat de diploma's op heel mooi papier waren geprint, compleet met zegel en al maakte het er niet makkelijker op.
Maar, met uiterste concentratie en kalmerende muziek op de achtergrond ging het toch allemaal goed.

Op 31 mei mag ik de diploma's aan de geslaagden geven. Dat is een hele ceremonie waar iedereen sjiek gekleed naar toe gaat.
Ik moet dus binnenkort op zoek naar een pak. M'n trouwjasje van bijna 16 jaar geleden zal ik wel niet meer passen, ben ik bang.

voorspelbaar

Sommige aspecten van het leven hier zijn zo onvoorspelbaar dat je er op kunt rekenen. Neem bijvoorbeeld elektriciteit: als het tijdens het regenseizoen (zo'n 6 maanden; half mei tot half november) hard begint te waaien aan eind van de middag kun je er van uitgaan dat niet al te lang daarna de stroom wegvalt. Hetzelfde geld wanneer je Thaise mannen ziet werken aan de bedrading in je wijk. Op een bamboe ladder, zonder beveiliging. Toch is de onvoorspelbaarheid van de elektriciteit hier lang niet zo erg als elders, dus ik mag eigenlijk niet klagen. Dat doe ik ook niet, ik vertel het slechts. Vrienden van ons hebben in Bangladesh gewoond/ gewerkt en daar hadden ze slechts een paar uur per dag stroom, als ze geluk hadden. En dan met 40+ graden in een appartementje. Zoals ik als zei: ik klaag niet.

Songkran

Deze week vieren de Thai Songkran, het meest populaire feest van het jaar. Onlangs geleerd dat het woord Songkran verhuizing of verandering betekent. De Thai vieren de begin van een nieuw (boeddhistisch) jaar. De hele stad staat op z'n kop voor een week.
Trieste bijkomstigheid is dat er altijd veel doden vallen (de week is nog niet afgelopen en we zitten al op meer dan 150 mensen), vooral in het verkeer.

Laos

Met m'n suffe hoofd was ik vergeten een fototoestel mee te nemen tijdens mijn bezoek aan Laos vorige week. Gelukkig had ik wel mijn tandenborstel bij me. De 'plaatjes' zitten nu in mijn hoofd maar daar hebben jullie natuurlijk niks aan. Ik kan je in ieder geval zeggen dat het .... anders was. Anders (dan in Chiang Mai) en mooi. Zeker de moeite waard als je ooit nog eens in de buurt komt.

Mijn blog zou een stuk 'spannender' zijn als we in Laos zouden wonen als zendelingen. In dit communistische land mag je namelijk wel zendeling zijn, maar het niet praktiseren. Je kunt er dus wel christen zijn, maar je mag Laotianen niet over Jezus vertellen. Dan loop je namelijk de kans te verdwijnen, in de gevangenis terecht te komen of, in het meest gunstige geval, het land te worden uitgezet. Mensen zijn constant op hun hoede en als er over het geloof wordt gesproken, wordt er zachtjes gesproken en er worden veel afkortingen gebruikt. Je weet nooit wie er meeluistert. Je mag, behalve in de door de overheid toegestane kerken, niet met meer dan drie mensen 'bezig zijn met je geloof' anders loop je het risico dat de politie de groep opbreekt. Gelukkig is onze God een stuk slimmer en de kerk blijft dan ook stug doorgroeien, al gaat het niet snel. Ik zou je nog meer willen vertellen, maar je weet maar nooit of er een Nederlands sprekende Laotiaan meeleest.

laat?

We kregen vorige week nog een kerstkaart uit Nederland. Hij was vast op tijd verstuurt, maar het heeft even geduurd voordat tie hier was.
Ik denk dat dit echt de laatste is, maar zo niet dan laat ik het je weten.

zending en huisdieren

Vanochtend in de kerk vertelde iemand dat hij had gelezen dat er in het westen (en volgens mijn bescheiden topografische kennis hoort Nederland daar ook bij) op jaarbasis meer wordt uitgegeven aan huisdier accessoires dan er wordt geïnvesteerd in de zending. 

Ik vond het wel een grappige (maar ook trieste) vergelijking. Het maakt me dankbaar voor alle mensen (waarvan het merendeel al vanaf het eerste begin) die ons financieel steunen. Jullie zijn geweldig! Jullie bewijzen het vermogen te hebben om te onderscheiden waar het werkelijk om gaat. Nu de rest van de wereld nog.