rubberen kleding

we verhuren onze auto soms om zo wat extra inkomsten te hebben. Nadeel is dan wel dat tie gewassen moet worden voordat ze 'm op komen halen. Ik heb een auto nog nooit zo vaak gewassen, maar goed. Mijn lieve kinders wilde helpen maar je weet hoe dat gaat: na twee minuten is de lol van hard werken eraf en vinden ze iets anders om zich mee te vermaken. Simcha was een vernuftig dam-achtig bouwsel aan het maken in de goot vlak naast de auto en Ava gebruikte de rubberen matten uit de auto en mijn emmer om 'moedertje die de kleren aan het wassen is' te spelen. Zolang ze maar lol hebben, toch? Paps ploetert wel voort in z'n eentje. Zonder emmer.

kerk avonturen in Mozambique - deel 2

Tijdens mijn week in Mozambique werd ik uitgenodigd voor een Engelstalige kerkdienst. Een van de bestuursleden die deel uitmaakte van de training is voorganger in deze kerk. 

Ik was er netjes op tijd, maar het leek erop alsof de dienst al in volle gang was. Er waren nog twee stoelen vrij, helemaal vooraan. Daar zat ik dan, een meter of twee van de spreker vandaan die vol overgave, met z'n ogen dicht, handen in de lucht en het zweet op z'n voorhoofd stond te preken alsof het z'n laatste preek was. Ik kon er niks van verstaan, maar meende er goed aan te doen te klappen als de andere klapten en te gaan staan als de rest ging staan. Ik was de enige blanke en ik wilde niet meer opvallen dan ik al deed. 

Na een half uur kwam de dienst tot een eind, waarna mij werd verteld dat de dienst waar ik eigenlijk voor was gekomen nu snel zou gaan beginnen. 

Wat een geweldige aanbidding! Deze mensen zingen en bewegen met alles wat in hun is. Zie de korte video in mijn vorige Blog. Ik voelde me een stijve hark tussen al die swingende heupen en zwaaiende armen. 

We kunnen nog veel van hen leren, stelletjes control freaks dat wij westerse mensen zijn. 

Aan het eind van de dienst liet de voorganger me staan om me voor te kunnen stellen aan de gemeente. Ik was d'r al bang voor dat hij dit zou doen. Maar goed, wat doe je d'r aan? Vriendelijk lachen naar iedereen leek me het beste. Hij vertelde iets over het advieswerk dat ik doe en vertelde dat ik hem die middag zou gaan leren om een betere voorganger te worden. De grapjas. Hij had het er zelfs over dat ik nog maar een keer terug moest komen om de leiders in de kerk te trainen. 

Ik was uitgenodigd voor lunch bij hem thuis. Een aparte ervaring maar ik laat dat er even buiten anders wordt het helemaal zo'n lang verhaal. Op een gegeven moment was hij (pastor Benedict) al een tijdje weg van de tafel, toen zijn vrouw zei: "Oh, hij wacht al een tijdje op je in zijn kantoor". Ik naar zijn kantoor (een klein kamertje in het kleine appartement waar hij woont) en bij binnenkomst werd ik begroet naar wat later bleek een aantal leden van zijn leidersteam van de kerk. Ze zaten allemaal heel geduldig op hun krukjes te wachten.... op mij kwam ik achter. Ik kreeg de stoel met wieltjes; "voor de leraar" vertelde Benedict me. Hij gaf me een paar white-board markers en wees op een klein white-board aan de muur. Doodleuk zei hij: "God heeft ons een visie gegeven en we hebben al wel een mission en vision statement maar we weten niet zo goed hoe we het nu verder moeten aanpakken. Hoe kan dat bestuursmodel van jou ons helpen?" 

Stilte....

Die stilte gebruikte ik om te bidden, omdat ik niet wist waar te beginnen. Na mijn stille 'amen' begon ik - in geloof - te praten en drie uur later stopte ik. Ik had een moe hoofd maar was erg dankbaar voor het resultaat. We hadden een erg goede tijd samen en ik denk dat ze d'r ook echt wat aan hadden. Wie weet ... ga ik echt nog een keer terug. 

Hieronder nog wat foto's van mijn week in Mozambique:

Het 'iets van de wereld zien' bestond die week voor meer dan 80% uit deze kleine ruimte onder een woning

Uitdagend maar leuk: hoe krijg je zeven mensen zover dat ze iets wat ze al doen, radicaal anders gaan doen? 

Michael stopte onderweg voor bananen en werd 'aangevallen' door een horde verkopers

Of ik zin had in maïs? Nee, dank je. Ander keertje misschien. 

een klein meisje dat lig te slapen op de binnenplaats van het kantoortje waar ik les gaf

een paar huizen verderop hadden ze een erg creatief hek vond ik zelf

het 'socializen' na de kerkdienst

de kerk is in een oude bioscoop

Dit is Nina. Ik had haar een foto van Ava laten zien en nu wilde ik een foto van haar om aan Ava te laten zien

Je kan het hier niet zo goed zien, maar het is verbazingwekkend hoeveel mensen er constant, de hele dag door, langs de wegen lopen. Het lijkt een stroom van mensen te zijn die nooit stopt.

swingend de zondag door