lege planken

Ik hoorde gisteren dat er ten noorden van Bangkok een hoeveelheid water is dat te vergelijken is met 450.000 olympische zwembaden vol. Dat moet allemaal naar de zee en het enige wat in de weg staat is Bangkok met haar 16 miljoen inwoners. Wat wij er hier in Chiang Mai van merken behalve dat het water het gesprek van de dag is, zijn de steeds leger wordende winkels. Veel van de producten worden aangevoerd vanuit Bangkok en dat stagneert nu. Gisteren en vandaag ben ik naar verschillende grotere supermarkten geweest en het is erg apart om te zien dat hele winkelpaden leeg zijn.
Tien flessen melk, nog een paar zakken waspoeder en wat smaken chips die kennelijk niemand te vreten vind. Andere producten, voornamelijk die door locale leveranciers aangeleverd worden, zijn er nog wel. Tot nu toe is er nog genoeg brood, vlees, groenten en fruit. Gelukkig maar. Het is een aparte gewaardwording. Als met zoveel dingen nemen we alles maar lief en gaan we er van uit dat ons wereldje gewoon doordraaid. Tot het moment dat dit niet langer het geval is en dan pas merk je pas hoe kwetsbaar onze wereld is en hoe dankbaar we mogen zijn voor alles wat we wel hebben.

drijvende huizen

De timing was een beetje vreemd, maar we hebben het toch maar gedaan: terwijl meer dan de helft van Thailand onder water staat, zijn de Van der Straaten's twee dagen gaan 'kamperen' in drijvende hutjes. Een uur ten noorden van Chiang Mai is er een groot reservoir waar je drijvende hutjes hebt die je kunt huren. Dankzij een gulle verjaardagsgift konden we voor Marielle en mijn eigen verjaardag twee daagjes naar de 'houseboats'. Hieronder wat foto's van een heerlijke tijd. 

heerlijk stil. Geen internet. Geen telefoon.

schitterende zonsopgang

ik heb zowaar 15 pagina's gelezen

mijn zeemeermin (speciale uitvoering met benen)

Met een bootje terug naar de bewoonde wereld

Jut & Jul

Ava kan fietsen

Eindelijk, nadat Ava het fenomeen fiets jarenlang heeft genegeerd, besloot ze dit weekend dat het tijd was om te gaan fietsen. Het was in 15 minuten bekeken. Haar wereld is plots tig keer groter geworden en dat vind ze helemaal geweldig.

varkens pesten

> Toe maar, twee blogjes op een dag. Het moet niet gekker worden.

> Op weg naar huis zag ik echter iets wat ik jullie niet wilde onthouden. Ik stond voor het rode licht te wachten toen er een pick-up voorbij kwam. De open achterbak had een soort hekwerk langs de buitenste zijden om zodoende meer te kunnen vervoeren. Achterin stonden zo'n 10 varkens. Van die enorme biggen waar een gezin van vier wel een jaar van kan eten. Er was slechts plek voor zo'n 6 varkens, maar ze waren er kennelijk in geslaagd om er 10 in te krijgen. Ze stonden en hingen half over elkaar heen. Ik heb niet echt wat met varkens, maar ik vond het er zielig uitzien. Jammer genoeg was dat nog niet alles. Op de achterste zijde van de achterbak zaten twee Thaise mannen en al lachend sloegen ze met hun rubberen laarzen op de ruggen van deze varkens. Voor zover ik kon zien was er totaal geen aanleiding voor en de beesten konden geen kant en niks anders doen dan gillen zoals alleen varkens dat kunnen. Dat komt dan zomaar even aan je voorbij terwijl je op je brommertje naar huis aan het tuffen bent. De manier waarop (sommige) Thai met dieren omgaan is deel van de cultuur. Het is zeker niet mijn cultuur en soms wordt ik er wel eens moe van om elke maar weer de cultuur van een ander door m'n strot heen geduwd te krijgen. Bij het zien van dit 'tafreeltje' voelde ik onbegrip en boosheid, maar een paar tellen later voelde ik me toch vooral verdrietig. Wat zegt het over iemand als hij zich zo gedraagt? Veel verschillende dingen waarschijnlijk, maar waar ik aan moest denken is aan hoe deze mannen zichzelf zien. Wat motiveert hen dit te doen? Zou het kunnen dat ze zichzelf (bewust of onbewust) zo laag en onbelangrijk beschouwen en zich daarmee dichter bij deze varkens voelen staan dan jij en ik dat ze voldoening halen uit het pesten van deze dieren? Ik vind dat triest, wetende dat God een doel heeft met hun leven dat zoveel meer is dan wat ik vandaag zag.
>

Hollandsch regenpak

Laatst een interessant drama met dochter lief. Het regende pijpenstelen (dat doet het hier al 6 maanden) en Marielle zou de kinderen naar school brengen op de brommer. We hadden de auto verhuurd voor een paar dagen en dan is de brommer het enige transport middel dat we hebben. In een poging Marielle te helpen met dit alles pakte ik een regenbroek en begon Ava er in te hijsen. Waarop Ava het op een huilen zetten. We waren al wat laat en ik nam dan ook niet de tijd om te luisteren wat er nou eigenlijk aan de hand was. Ava kan soms wat dramatisch zijn (en nee, je hoort me niet zeggen dat dit komt omdat het een meisje is) en soms, ach.... heb ik daar gewoon even geen zin in. Het was een mooie, roze regenbroek die we deze zomer vanuit Nederland hadden meegekregen. Niks mis mee dus.

Nou, volgens Ava wel. Ze gaf het niet op (dramatisch en koppig - mijn hemel, arme ik) en uiteindelijk ontdekte ik het probleem: de broek was raar en ze wilde haar 'normale' regenpak aan. 

Nu kan ik je vertellen dat die normale regenpakken pas echt raar zijn. Ava had het over Thaise regenpakken die zijn gemaakt van boterhamzakjes-plastic, wild om je heen wapperen en scheuren als je een scheet laat. Geen partij voor een degelijke, Hollandsche regenbroek. Het duurde even, maar uiteindelijk daagde het me dat normaal er voor Ava anders uitziet dan voor mij. Opgegroeid in Thailand, zijn deze wapperende boterhamzakjes normaal en een waterbestendige regenbroek uit Holland niet. Een kwestie van perspectief.

Met z'n drie-en op de brommer (die ochtend was het droog). Marielle had Ava haar gezicht geschminkt omdat het een speciale dag was op school