My photo
Chiang Mai, Thailand
Sinds 2003 wonen en werken mijn vrouw Marielle en ik, samen met onze twee kinderen Simcha en Ava, in het noorden van Thailand.

Monday, February 27, 2012

de tuin van de koning

Met Henk en Miranda Verschoor zijn we tijdens de kerstvakantie een bezoekje wezen brengen aan de koning. Jammer genoeg was hij er niet, maar we konden wel genieten van de mooie tuin. Het was heerlijk koel (=koud) bovenop berg Doi Suthep.

Hieronder wat foto's gemaakt tijdens het bezoek van Henk en Miranda.
Zoals elk jaar was het ook dit keer weer erg gezellig.










schietende tieners



Als team coordinators zijn we weer wat meer betrokken bij het Hostel, iets wat we erg leuk vinden. Met de ervaring die we in onze Hostel jaren hebben opgebouwd kunnen we nu de hostel ouders ondersteunen en een luisterend oor zijn voor de kinderen, zonder de dagelijkse verantwoordelijkheid te hoeven dragen.


Neem Daniel bijvoorbeeld, een van de jongens die ook al in het Hostel woonde toen wij er waren: hij zit in een ‘help-ik-ben-een-tiener’ knoop maar kan daar niet zo goed over praten met de hostel vader. Door regelmatig met Daniel een rondje te wandelen en met hem te praten, kan hij d’r weer even tegenaan. Binnenkort gaan we een weekendje voor het Hostel zorgen, zodat de hostel ouders er even tussenuit kunnen. Ons hart is nog steeds betrokken bij deze kinderen en we zijn dankbaar dat we deze kleine dingen kunnen doen voor hen.

Hieronder wat foto's van een team-building activiteit die we pas hebben georganiseerd.







In actie voor Thai in overstroomde gebieden


Docenten and kinderen van Grace International school hebben d.m.v. verschillende acties geld ingezameld en konden daarmee 200 grote tassen vullen met voedsel en kleding. Om mensen in nood op praktische manier te helpen leert de kinderen om hun geloof om te zetten in daden en het laat de boeddhistische Thai zien dat Jezus liefde echt is. 







Sunday, February 5, 2012

geen zielig verhaal

Onze auto maakte al geruime tijd een ondefinieerbaar geluid, maar wetende dat het ernaar en repareren laten kijken en repareren me geld zou gaan kosten deed me lange tijd besluiten om niks te doen en te hopen dat het weer over zou gaan. Ik had beter moeten weten natuurlijk en uiteindelijk toch de auto maar weggebracht. De dag erna belde de monteur mij op en stak een heel technisch verhaal af, maar waar het op neer kwam was dat het zo'n 300 euro zou gaan kosten. Marielle zat naast me en fluisterde: "God zal voorzien". Haar geloof deed me besluiten om akkoord te gaan met de reparatie ook al wist ik dat we het geld er eigenlijk niet voor hadden.
In de dagen erna bleef deze man maar terugbellen en elke keer kwam er weer wat bij. Het uiteindelijke bedrag zou 575 euro worden. Slik.
Op zich niet eens zo heel veel voor een reparatie en in Nederland heb ik regelmatig soortgelijke bedragen in m'n auto zien verdwijnen, maar als je het niet hebt, lijkt het ineens meer.
Waarom dit 'zielige' verhaal? Wie zit daar nu op te wachten, niemand toch?

Ik vertel het omdat er een positieve draai aan 't verhaal zit. Elk verhaal waar God in voorkomt heeft zo'n positief element.
Op de dag dat de monteur de auto kwam terugbrengen (en ik dus geen geld had om hem te betalen) kwam er een vriend naar ons toe - ook zendeling bij Wec - en die gaf me 400 euro.
Is dat niet geweldig? God is zo goed en zorgt voor ons! Op Hem vertrouwen vind ik niet altijd makkelijk, zeker niet als het gaat om financiën, maar Hij heeft ons nog nooit in de steek gelaten.
De rest van het geld mogen we later betalen en ik weet zeker dat dit ook goed komt.

Zie je, t'is toch nog een leuk verhaal geworden.