topsport

Onderhandelen in Thailand is erg (!) anders dan in Nederland. Waar het in Nederland in de meeste gevallen of zwart of wit is, heeft dit land vele grijstinten.
Afgelopen donderdag hadden we een interessante, maar zeer vermoeiende onderhandelingsrally met onze toekomstige huisbaas. Het huis dat we op het oog hadden is in vele opzichten erg aantrekkelijk, maar er zit geen keuken in. In Nederland ondenkbaar, hier gebeurt dat wel vaker. Bij het binnenkomen werden we geconfronteerd met 8 mensen, waarvan we alleen een vrouw met de naam 'Tutu, herkenden. Er wordt gegroet en wat grapjes gemaakt over ons als buitenlanders. Uiteindelijk vraag ik dan toch maar wie de huisbaas is en er wordt gewezen naar een vrouw die ons vriendelijk toelacht. Ik had het idee dat ze zelf ook niet zo goed wist wat ze met de situatie aan moest .
In de twee uren van onderhandelen die volgde, waren Marielle en ik in staat om een inschatting te maken van al die anderen die er ook rondliepen: haar man die er allemaal niks van wilde weten, hun dochter en haar vriend, twee bemiddelaars (mevrouw Tutu was er daar een van en ook de enige die Engels sprak), een klusjesman van de huisbaas met z'n knechtje en een klusjesman van de andere bemiddelaar. Deze tweede bemiddelaar was een vrouw die ons deed denken aan Gaby, onze schoonzus. Een schat van een mens die met een glimlach een goed verhaal het geheel precies weet te sturen in de richting die ze in gedachten heeft.
Het is gevaarlijk als je een beetje Thais spreekt omdat ze al heel snel het 'een beetje' vergeten en tegen je beginnen te ratelen alsof je een van hun bent. En als ze dan om de beurt zouden praten, zou het nog te doen zijn. Maar, nee alles en iedereen praat door elkaar. Drie, vier mensen tegelijk die tegen ons praten en vragen stellen. Ze hebben allemaal hun ideeën over hoe en waar deze keuken gebouwd zou moeten worden. Het is totaal niet duidelijk wie er uiteindelijk de beslissing neemt. Ze hebben er allemaal belang bij; de bemiddelaar die de beste deal kan sluiten krijgt een commissie van de huisbaas, de klusjesman die de beste prijs/kwaliteit biedt, krijgt de klus, de huisbaas wil graag verhuren maar zo weinig mogelijk investeren. En wij willen graag huren, maar willen wel een keuken en hebben niet zo veel geld.
Je moet constant scherp blijven anders wordt er iets besloten wat je absoluut niet wilt (roze tegels of zo). Na verloop van tijd kregen we door wie goed snapten wat we wilden. Door het maken van grapjes en een gesprekje over hun kinderen bouw je in korte tijd een relatie op en lijkt het geheel zich eindelijk in de gewenste richting te ontwikkelen.  
Na twee uur praten, lijken we het eens geworden te zijn. Ik vat het voor de zekerheid nog maar even samen. En nu maar afwachten hoe het er uiteindelijk uit komt te zien. Want dat zou nog wel eens heel anders kunnen zijn als hetgeen we waren overeengekomen.