opscheppen

Ik moet even opscheppen. Vanmiddag hadden Marielle en ik opnieuw een afspraak op school om te praten over Simcha's ontwikkelingen. Kinderen wiens eerste taal niet engels is, krijgen speciale support om te zorgen dat ze zo snel mogelijk op niveau komen. Bij Simcha lijkt dit proces iets langer te duren als normaal en daarom hadden we deze vergadering. Ik was opnieuw erg onder de indruk van de mentaliteit van de mensen op de school. Er waren 7 mensen aanwezig; van Simcha's juf tot een spraak therapeute en alles wat er tussen zit. De vrouw die de vergadering leidde begon om een lijst te maken van Simcha's sterke kanten en het was zo bijzonder om te merken hoe elk van deze 7 personen iets unieks en positiefs over onze zoon kon noemen. Dat was een geweldige start en het maakte het zoveel makkelijker om daarna zijn zwakke kanten te onderzoeken en samen mogelijke oplossingen te bespreken. Het grote verschil tussen Grace int. school en de meeste andere scholen is dat ze hier niet 'slechts' hun werk doen, maar ze geven echt om elk kind! Alle onderwijzers en ander personeel werkt als vrijwilliger op de school; ze hebben huis en haard verlaten om hier te investeren in de levens van deze kinderen. Is dat niet geweldig?

Parijs

Ik kreeg laatst van een vriend een link naar een prediking over G'ds goedheid. Hoe Hij er naar verlangt om ons te zegenen met goede dingen en hoe Hij nu al situaties en mensen voorbereidt om toekomstige zegen te bewerken. Na de uitdagingen van de afgelopen weken deden deze woorden me erg goed. Te weten dat G'd van me houdt en voor me zorgt. Het mooie is dat het erop lijkt alsof G'd al gelijk wilde laten zien dat Hij serieus is. Een vriend belde ons namelijk vandaag en bood ons een vijf daagse vakantie in Parijs aan gedurende de tijd dat we in Nederland zijn. Is dat niet geweldig! Marielle en ik praten hier al 10 jaar over en nu geeft G'd ons dit. Super!!

onderweg 3

Deze is een beetje vies. Denk aan de franse hurk toiletten die je vindt langs de snelwegen als je op weg bent naar het zuiden. Nou, die heb je hier dus ook. Als ervaren kampeerders weet je dat je altijd je eigen wc papier mee moet nemen naar zulk soort gelegenheden. De kans dat er een rol hangt is klein.
Hier gebruiken ze geen wc papier. In het hokje heb je een water bassin met een bakje waar je het resultaat van je toilet bezoek mee doorspoelt. Ik denk (ik heb het nog nooit gevraagd aan een Thai, maar mijn vermoeden wel bevestig gekregen via andere bronnen) dat men zich handmatig schoonmaakt. Dat handmatig moet je dan letterlijk nemen. Dat is ook de reden dat men hier met rechts eet en je ook iemand geen dingen aanreikt met links. Dat is dan weer niet zo netjes. Gelukkig wordt het hier ook steeds moderner en ik had het geluk dat er een wc papier automaat hing. Voor 1 baht kreeg ik een velletje op 5. De vraag is natuurlijk hoeveel je denkt nodig te hebben. Want als je daar eenmaal zit en het is op, dan heb je een probleem. Dan is er nog maar 1 optie....

onderweg 2

Deze is niet zo grappig, maar eerder irritant. Sorry, maar ik moest het even kwijt. Ik houd van de Thaise mensen, maar sommige dingen .... Het irritante zit 'm vooral in het feit dat ze er niks om geven. Ze staan er gewoon niet bij stil en als ze dat wel zouden doen, dan veranderd dat hun gedrag niet. Ze geloven dat als het hun tijd is, ze daar toch niks aan kunnen veranderen, dus waarom zou je nadenken bij wat je doet. Wat een gezemel; waar heb je het over Jurrian.
Luister: opnieuw een snelweg, twee rijstroken, erg stil op de weg, nog 5 uur rijden voor de boeg dus het gaspedaal op 120. Ik rijdt op de rechter rijstrook (hier rijdt men links dus ik zat op de snelle rijstrook) en iets voor me op de linker rijstrook rijdt een Thaise man in een pickup. Achterbak volgeladen met van alles en nog wat inclusief twee Thaise mannen. Als ik op het punt sta om hem voorbij te rijden schuift hij naar rechts. Hij rijdt 40 - 60 km/h en ik 120. Je snapt het al: ik was in een klap klaarwakker en vol op de rem. Het gaat allemaal nog net goed. Ik ga hem links voorbij en kijk naar de chauffeur. Die zit op z'n dooie gemakkie voor zich uit te kijken en heeft nergens last van. Vijf kilometer verder zie ik dat er een afslag naar rechts is en waarschijnlijk was deze man erg op tijd met het voorsorteren. Verbaast u niet, verwonderd u slechts.

onderweg 1

Tijdens mijn trip naar Nakon Sawan vorige week, zag ik een paar typisch Thaise weg tafereeltjes. Als je hier een tijdje bent, kijk je er niet meer van op, maar ik dacht dat het wel leuk was om het te vertellen. Op de terugweg, ergens halverwege de ochtend, reed ik op een tweebaans snelweg tussen twee grote steden in. In de verste velden of wegen is er niks te zien dan de weg waarop je rijdt en rijstvelden links en rechts. Vanuit tegenovergestelde richting kwamen er een vijftigtal monniken aanlopen. Het leek wel of ze allemaal even groot waren, ze droegen allemaal dezelfde oranje gewaden en droegen allemaal een soort houten koker over hun rechter schouder. Niemand keek op of om. Ze liepen daar gewoon. Hoogst waarschijnlijk wist de voorste wel waar ze naar toe gingen, maar een ding was zeker: ze zouden er voorlopig nog niet zijn.

kilometers vreten

Morgen ochtend vroeg (5 uur) vertrek ik naar Nakon Sawan. Dat is zo'n 6 - 7 uur rijden naar het zuiden. En dat voor een vergadering die wellicht in een half uur bekeken is. Toch komen sommige dingen beter over wanneer je iemand in de ogen kijkt. Ik verwacht dat G'd de tijd die ik zal hebben met die mensen (hoe kort ook) zal gebruiken.

kompas

Vandaag zijn we met de cubscouts op pad geweest. Samen met een andere vader had ik een speurtocht in elkaar gezet waarbij de kinderen een kompas moesten gebruiken. Dat hebben we ze (en onszelf) in de afgelopen weken geleerd. Simcha's groep werd derde (van de drie. hahaha) maar hij heeft het toch erg naar zijn zin gehad.

polonaise in de kerk

Afgelopen zondag hebben we het 11 jarig bestaan van onze internationale kerk alhier gevierd. Normaal is er een internationale dienst en een Thaise dienst op zondag. Nu zaten we met z'n allen bij elkaar. Er waren 2 vertalers dus in totaal stonden ze met z'n drieën op het podium Tijdens het zingen stonden alle kinderen vooraan, zo'n 50 schat ik. Ze stonden te springen en te juichen en op een gegeven moment ontstond er een spontane reidans die door de paden slingerde. Het was een mooi feest en ik weet zeker dat G'd ervan heeft genoten.

nederlandsch

Simcha, Ava en ik zijn de laatste paar dagen aan het oefenen met allerlei moeilijke (m.n. voor Ava die ze nog nooit eerder heeft gehoord en worstelt met de 'r'  en 'sch') nederlandse woorden, zoals bungelen, slobberen en natuurlijk 's Gravenhage. 

Op een gegeven moment kwamen we tot een zin met veel interessante woorden: De glibberige snottebel bungelde aan zijn neusgat, dwarrelde op de tafel en vormde een vlekkerige, plakkerige gekkigheid. Het slaat nergens op maar de kinderen kunnen er niet genoeg van krijgen. 

Gezichtsverlies

Iets waar ik na 6 jaar leven in Thailand nog steeds niet helemaal aan gewend ben is het feit dat 'liegen' toegestaan lijkt, als je daarmee een persoonlijke vernedering kunt voorkomen. Marielle sprak onlangs met een vrouw die ons vertelde ze het financieel moeilijk heeft. Om haar te helpen had ik gevraagd of haar man geïnteresseerd was om een klusje in de tuin voor me te doen. Terwijl ik met de vrouw en haar man besprak wat er moest gebeuren, vertelde ik nadrukkelijk dat ik niet wilde dat ze op zondag zouden werken. Ik legde uit waarom en ze waren het er helemaal mee eens. En wat denk je? We komen gisteren uit de kerk terug en vinden deze vrouw en haar man druk bezig in onze achtertuin. Ik besloot om er op dat moment niks over te zeggen, maar vandaag (maandag) vertelde ik dat ik verbaast was geweest dat ze gisteren toch waren komen werken. Ik probeerde het zo on-nederlands mogelijk te brengen om haar niet te beschamen. Misschien was er wel een goede reden voor. Er werd wat ongemakkelijk gelachen en er volgde een hele rij van argumenten waarom ze had besloten om toch op zondag te komen. We wisten allebei dat het larie was, maar de waarheid was niet bespreekbaar. Als ik er verder op door zou zijn gegaan had ik het risico gelopen de relatie voorgoed te verbreken en we zouden haar niet meer terug hebben gezien. Het is kennelijk verleidelijker om weg te lopen van de confrontatie dan 'm aan te gaan en er beter van te worden.  

voelen dat er gebeden wordt?

Je hoort het wel eens van anderen: dat ze merkte dat er voor hen gebeden werd. We hebben tijdens onze regelmatige 'uitdagingen' hier vaak gemerkt dat er anderen voor die situatie aan het bidden waren, maar nog nooit zo duidelijk voelbaar op 1 specifiek moment. Tot afgelopen week.

De afgelopen 2 weken zijn nogal hobbelig geweest voor ons en we vonden het allebei moeilijk om G'ds rust en vrede te ervaren. Zorgen weerhielden ons daar soms van. Zo ook die ochtend. Ik was al om 5 uur 's ochtends klaar wakker en mijn ene hersencel draaide op volle toeren. Maar toen ik om 8 uur Ava op de fiets naar school bracht was het alsof de wereld een beetje roze werd. Mijn hoofd was helder, ik ervoer een diepe rust en ik kon zowaar lachen. Later die ochtend vertelde Marielle dat ze iets soortgelijks beleefde: terwijl ik op mijn fiets zat, stapte zij onder de douche en had ze dezelfde beleving.

Een dag later kreeg ik een email waaruit bleek dat de vrouw van onze veldleider en haar dochtertje rond diezelfde tijd voor ons gezin had gebeden.

atletiek dag op school

Tijdens de atletiek dag op school heeft Simcha goud gewonnen bij het kogelstoten: meer dan 6 meter en zilver bij het hoogspringen.

Ik wist het. Met zo'n atletische vader kon het ook bijna niet anders.

dagje uit

Vorige week zaterdag met z'n viertjes op pad geweest. 

Een stukje de bergen in, ten noorden van Chiang Mai.

Een leuk stroompje voor de kids om in te klooien. Uiteraard viel Ava voorover het water in, maar daar had slimme Marielle al op gerekend. 

Een stuk verderop nog even bij een heet water bron gekeken en even wat gegeten. 

Alles bij elkaar een leuk dagje. 

verjaardag simcha

Ik vond nog wat leuke foto's van simcha's verjaardagsfeestje op mijn camera.