varkens pesten

> Toe maar, twee blogjes op een dag. Het moet niet gekker worden.

> Op weg naar huis zag ik echter iets wat ik jullie niet wilde onthouden. Ik stond voor het rode licht te wachten toen er een pick-up voorbij kwam. De open achterbak had een soort hekwerk langs de buitenste zijden om zodoende meer te kunnen vervoeren. Achterin stonden zo'n 10 varkens. Van die enorme biggen waar een gezin van vier wel een jaar van kan eten. Er was slechts plek voor zo'n 6 varkens, maar ze waren er kennelijk in geslaagd om er 10 in te krijgen. Ze stonden en hingen half over elkaar heen. Ik heb niet echt wat met varkens, maar ik vond het er zielig uitzien. Jammer genoeg was dat nog niet alles. Op de achterste zijde van de achterbak zaten twee Thaise mannen en al lachend sloegen ze met hun rubberen laarzen op de ruggen van deze varkens. Voor zover ik kon zien was er totaal geen aanleiding voor en de beesten konden geen kant en niks anders doen dan gillen zoals alleen varkens dat kunnen. Dat komt dan zomaar even aan je voorbij terwijl je op je brommertje naar huis aan het tuffen bent. De manier waarop (sommige) Thai met dieren omgaan is deel van de cultuur. Het is zeker niet mijn cultuur en soms wordt ik er wel eens moe van om elke maar weer de cultuur van een ander door m'n strot heen geduwd te krijgen. Bij het zien van dit 'tafreeltje' voelde ik onbegrip en boosheid, maar een paar tellen later voelde ik me toch vooral verdrietig. Wat zegt het over iemand als hij zich zo gedraagt? Veel verschillende dingen waarschijnlijk, maar waar ik aan moest denken is aan hoe deze mannen zichzelf zien. Wat motiveert hen dit te doen? Zou het kunnen dat ze zichzelf (bewust of onbewust) zo laag en onbelangrijk beschouwen en zich daarmee dichter bij deze varkens voelen staan dan jij en ik dat ze voldoening halen uit het pesten van deze dieren? Ik vind dat triest, wetende dat God een doel heeft met hun leven dat zoveel meer is dan wat ik vandaag zag.
>