dokter Bibber

Vandaag met Marielle naar het ziekenhuis geweest voor de controle van haar schildklier. Er zijn in Chiang Mai goede medische voorzieningen, maar het gaat allemaal wat anders dan in Nederland. En dat maakt het nu zo leuk. In Nederland is (lijkt) het allemaal strak georganiseerd en schoon, hier is het een chaotisch wereldje in zichzelf waar je je ogen uitkijkt. Omdat we inmiddels al een paar jaar meedraaien hier, hebben we geleerd dat het overheidsziekenhuis kwalitatief net zo goed is, alleen half zo goedkoop als de particuliere buurman. Je moet alleen even door de buitenkant heen prikken. Het krioelt er van de mensen en tijdens het spitsuur (tussen 8 en 9 uur 's ochtends: alle doktors vertellen hun patiënten namelijk dat ze er om 8.30 moeten zijn en zodra iedereen binnen is gaat de doktor z'n dag plannen) moet je rekenen op zo'n 200 mensen die staan te wachten op een plekje in een van de 6 beschikbare liften die ze naar een van de 15 verdiepingen brengen. Vanochtend stonden we met z'n 24-en in de lift, maar toen nummer 25 de lift binnen stapte ging toch eindelijk het 'te vol' belletje af. Het grappige is dat ik minstens anderhalve kop groter ben dan alle anderen. Ik voelde me erg verleid om iets 'ondeugends' te doen maar Marielle's blik weerhield me.
O, ja: het doktersbezoek. Na ruim 2,5 uur wachten mochten we met de doktor praten: "alles goed, verdubbeling van medicatie, in 4 weken terugkomen, tot ziens." Het duurde niet langer dan 5 minuten.