trotse vader

Een paar weken geleden heeft Simcha meegedaan aan een zwemtoernooi. Hij had veel geoefend na schooltijd en was er klaar voor. We waren 's ochtends vroeg samen op de brommer naar de school gereden waar het toernooi zou worden gehouden. De school was in de bergen. Het was erg vroeg en takkejantjeskoud. Simcha was erg nerveus. Tijdens de opwarming kwam hij huilend naar me toe. Pijn in z'n buik, misselijk en weet ik al niet meer. Ik moest alle zeilen bijzetten om hem ervan te overtuigen dat hij toch moest gaan zwemmen, dat het allemaal goed zou komen, enz.enz. Uiteindelijk heeft hij aan alles meegedaan. Hij zwom lang niet zo goed als normaal, maar de belangrijkste les van die dag was dat je moet doorzetten als het moeilijk is. Ik was trots op hem en vertelde hem dat hij mijn nummer 1 was. Op de terugweg zijn we gestopt voor een ijsje om dat te vieren.

Laatste instructies worden door mama Marielle  toegeroepen 

"Wat doen we jongens? Rijst of frietjes?"
Stomme vraag pa!

Ava zou Ava niet zijn als ze wilde doen wat haar grote broer doet. Ze zou zo in het het water zijn gesprongen, vergetend dat ze helemaal niet kan zwemmen. 

Bibberend van de kou en stik nerveus