lege bierflessen op kerstavond

Onze kerstavond (ik ben een beetje vergeten hoe ze deze avond in Nederland noemen, maar ik bedoel de 24e) was een beetje anders dan we hadden gepland. Nu gebeuren soortgelijke situaties wel vaker bij ons, dus op zichzelf is het niet echt vertel waardig. De dag zelf was lekker relaxed geweest. Aan het einde van de middag zouden we nog 'even' bustickets gaan kopen; Ava heeft een nieuw paspoort nodig en daarvoor moeten we naar Bangkok. Het plan was om daarna wat boodschappen te doen en gezellig thuis te eten. Bij het busstation liep het allemaal wat anders. Het was erg druk en op de dag dat wij wilden reizen waren alle bussen helemaal vol. En op de dagen ervoor en erna ook. Veel Thai reizen tussen Bangkok en Chiang Mai rond oud en nieuw. Ik had beter moeten weten. Na veel gepuzzel met de mevrouw achter de balie en tientallen Thaise ogen die in mijn rug priemde omdat die rare buitenlander er zo lang over deed, gekozen voor een datum begin Januari. Inmiddels was het al zo laat geworden dat er geen tijd meer was voor het originele plan. De boodschappen moesten maar tot morgen wachten; op 1e kerstdag is hier alles gewoon open. We horen al twee weken lang overal jingle bells muziek, maar verder is het business as usual. Het was inmiddels Ava d'r bedtijd en de kinderen kregen honger. Bij een supermarkt hebben we wat broodjes gekocht en een paar Thaise worstjes. Terwijl we naar huis reden heeft Marielle die klaargemaakt en voilà: een sfeervol kerstdiner. Het klinkt raar maar het was 'sfeervol': dankbaar voor ons gezin, dankbaar dat Gods liefde niet gebonden is aan plaats en tijd en dankbaar dat we te eten hebben terwijl zovelen dat niet hebben. Het 'sfeervolle' gevoel stopte echter abrupt toen ik me halverwege de rit naar huis realiseerde dat ik met mijn suffe hoofd de verkeerde bustickets had gekocht. Doordat we de datum hadden verschoven zou Ava haar paspoort nu niet op tijd klaar zijn om naar immigratie te gaan om daar haar visum over te laten zetten naar haar nieuwe paspoort. Met als gevolg dat Ava dan illegaal in Thailand zou zijn.
Wat nu? Eerst de kinderen naar huis en naar bed. Daarna ben ik toch maar weer terug gegaan naar het busstation. Ze wilden me 75% van de tickets terugbetalen, maar ze hadden nu niet genoeg contant geld dus of ik morgen terug wilde komen. Op het busstation (tal van busbedrijfjes verkopen daar hun tickets. Ik zal er vandaag een foto van maken) ben ik vervolgens gaan zoeken naar een busbedrijf dat nog wel plek had. En zowaar, ik vond een bus die plek had op zondag avond (2e kerstdag). Het is een rit van 10 uur en we komen dan half zeven 's ochtends in Bangkok aan. De terugweg was wat lastiger en de enige optie was een bus die om 3 uur 's nachts in Chiang Mai aan gaat komen. Maar goed, alles beter dan een illegale dochter in huis. Onze kerstavond was inmiddels voorbij. Eindelijk thuisgekomen had ik toch nog wel trek en heb ik mijn diner afgemaakt met een bakje cornflakes. Dit hele verhaal om aan te geven dat Gods vrede altijd 'beschikbaar' is, ongeacht de omstandigheden. De "vrede op aarde" is er voor de "mensen op aarde". Op weg naar huis zag ik een groepje Thaise mannen en vrouwen op een muurtje zitten. Om hen heen lag een groeiende berg van lege bierflessen. Ze waren ook op zoek naar vrede; een tijdelijke verlossing van de hopeloosheid van hun bestaan. Wie wijst hen de weg?